طراحی سایبان و سازه سبک می تواند در دو مرحله انجام شود . مرحله اول مربوط به معماری ، فرم و ظاهر سایبان می شود که با استفاده از اتود های دستی و سپس با استفاده از نرم افزار های دو بعدی و سه بعدی سازی مدل گردد . این طرح ها و اتود ها نهایتا به وسیله موتور های رندر گیری ، به شکل نهایی خود تصویر می گردد و طراحی سایبان را به مثابه تصویری حقیقی نمایان می سازد . در مرحله دوم طراحی سایبان و سازه سبک به وسیله نرم افزار های شبیه سازی سازه ای ، مدل و شبیه سازی شده و میزان بار های وارده ، وزن ، احتمالات لرزه ای و ... به نرم افزار داده شده و ایستایی و مقاومت طرح تحلیل می گردد و بدین طریق لزوم استفاده از انواع بادبند ها و یا الحاقات کششی و ... در سازه سبک بررسی می گردد . در مرحله دوم از طراحی سایبان و سازه سبک از جمله موارد حائز اهمیت، انتخاب متریال می باشد، چرا که ویژگی های مقاومتی سایبان و سازه سبک از مصالح به کار رفته در آن حاصل می گردد . انتخاب مصالحی که نیاز هایی فضاری ، کششی ، برشی و همچنین در صورت لزوم نیاز هایی چون انعطاف پذیری و قابلیت خم شدن داشته باشد ، بسیار مهم می باشد . فولاد از جمله مصالحی است که می توان از آن به منظور سازه بدین منظور استفاده نمود و نیاز های سازه ای را بر آورده می سازد. پنل های پلی یوپان نیز ، علاوه بر داشتن مقاومت های لازم ، دارای خاصیت انعطاف پذیری و فرم پذیری نیز هستند که باعث می شود از گزینه های مطلوب جهت پوشش سایبان به حساب آیند.

در حال پاسخ به: [انصراف]

تعداد حروف باقی مانده: 500

  درج نظر